HOWVN - 2

Zo, de tweede route staat voor de deur. Het doel is om naar Driebergen te lopen vanaf Hilversum. Weliswaar iets van de route af maar wel makkelijk om daar weer op de trein te stappen.

Ik heb er in iedergeval goed weer bij. Het begin vanuit Hilversum is taai te noemen. Niet veel aan zo door de bewoonde wereld, maar goed, dat hoort er ook een beetje bij. Vanuit het Cronebos en door het Maartendijksebos wordt het echter al snel de moeite waard. In het bos schrik ik even op van een roofvogel. Waarschijnlijk is hij ook geschrokken want hij gaat er snel van door met de prooi in zijn klauwen. Een konijntje?

De eerste pauze, na zo'n 8 kilometer, is in de 'Kuil van Drakensteijn'. Een mooi stukje met picknicktafel, dus even uitgebreid de tijd voor een lekker bakkie en een boterham. Nu gaat het door het mooie bosgebied van de Lage Vuursche. In het weekend zijn hier veel wandelaars te vinden maar zo doordeweeks een heerlijk stuk. Voor het dorpje de Lage Vuursche zelf bereik ik nog het Pluismeer. Een klein natuurgebied voor de diverse watervogels. Ik werp toch even een blik in de uitkijkhut maar ga al gauw weer door.

Dan bereik ik het plaatsje zelf. Erg toeristisch hier maar vooralsnog uitgestorven. De meeste resaurants en pannekoekenhuizen moeten nog opstarten, Ik ga lekker door met dit prachtige weer.

Het gaat hiervanuit naar Den Dolder. Ook nog een erg fraai stuk. En ik heb echt geluk: een viskraampje! Die verleiding kan ik niet weerstaan. Het vet is al warm en onder een gesprekje wordt een een hele duikboot voor mij gebakken. Die weet waar ik trek in heb! Iets verder in het plaatsje vind ik een lekker bankje en neem dan ook uitgebreid de tijd.

Via de bosrijke omgeving bij Bosch en Duin bereik ik Huis ter Heijde. Zeist komt al snel dichterbij maar op de Boulevard is er even niets aan! Deze loopt tot aan slot Zeist maar daar ben ik al vaker geweest en aangezien het pad dan weer bijna parallel aan deze weg terug gaat besluit ik een stuk af te snijden. Dat verkeer kan mij gestolen worden.

Ik moet trouwens een keuze maken als ik de route weer op pik. Het station ligt namelijk vlakbij en doorlopen betekend dat ik dan steeds verder van het staion af loop. Ik besluit het wel aan te zien waar het deze keer eindigd want ik heb nog geen zin om te stoppen.

Dus loop ik lekker om het plaatsje Austerlitz heen. Ook dit is een bosrijke omgeving en dat is maar goed ook want zo heb ik niet veel last van de warmte.

Uiteindelijk loop ik vanuit eht bos zo naar de Pyramide van Austerlitz. Onder het genot van een kopje thee bekijk ik via de GPS wat mijn opties zijn om thijs te komen. Tot mijn verbazing loopt de route langs Maarn af en dat beteknd dat ik daar zo op de trein kan springen!

Die laatste 4 kilometers zijn dan nog een makkie. Met een kleine 39 kilometer in de benen stap ik op de trein en laat mij naar huis vervoeren. Was weer een mooie dag vandaag zeg!