GR5 - 2018 - Dag 4

Refuge de Plan du Lac - Refuge de l'Arpont 11,5 km

Ook nu weer een karig Frans ontbijtje. Stokbroodje, jam en een flinke bak Thee. Gelukkig krijgen we weer een lunchpakketje mee. Onze Franse vrienden nemen een andere route, dus we nemen afscheid van elkaar. Wandelvriendschappen zijn meestal van korte duur.

We beginnen vandaag met een eenvoudige afdaling. Geen erg steile stukken maar zig-zaggend naar beneden. Een mooie manier om de dag te beginnen. In de nabijheid vechten of spelen er nog 2 marmotten. Door hun spel of gevecht nemen ze nauwelijks notie van ons. Waarom zouden ze ook?

Ook vandaag is er weer een heerlijk zonnetje. We steken weer in een goede laag zonnebrandcreme en ook de pet geeft ons weer de broodnodige bescherming tegen die goudgele gloed van boven. We treffen het echt deze week.

Eenmaal beneden bij de rivier komen we uit bij een kleine watercentrale. Hier is het even zoeken naar de juiste weg maar met het boekje en gps in de hand komen we uiteindelijk weer op het goede pad. We dachten dat we een makkelijk stuk zouden krijgen via het dal maar we moeten toch echt weer een flink stuk omhoog. Wat is het toch heerlijk om na deze steile beklimming te kunnen zeggen dat dit onderhand ook geen probleem meer is. We zitten zo weer op 2300 meter maar belonen onszelf dan ook en plunderen het lunchpakket. Geen straf om hier te zitten!

Het stijgen is echter nog niet gedaan. Ook op deze hoogte krijgen we weer te maken met enorme sneeuwvelden. Dit maal nog groter en indrukwekkender. We zien het pad maar mondjesmaat maar hebben het geluk dat we tijdens onze stop 4 Spanjaarden hebben ontmoet (die lopen een andere route). Deze banen als het ware al een route voor ons uit op de sneeuw en laten een duidelijk spoor achter. Toch fijn om te weten dat het daar veilig lopen is. Aangezien we precies op het spoor lopen wat mijn GPS aan geeft lijkt het er op dat zij ook gebruik maken van een GPS. Allemaal een stuk eenvoudiger zo.

We blijven op zo'n 2500 meter hoogte en de eerste uren is het alleen maar sneeuw wat de klok slaat. De ene keer is het allemaal wat makkelijker dan de andere keer maar het blijft oppassen! Ik zelf maak nog een flinke schuiver en lig als een schildpad op mijn rugzak in de sneeuw. gelukkig is het hier vrij vlak dus levert dat geen probleem op. We hebben ook steilere stukken over gestoken langs wat afgronden. Niet al te veel over blijven nadenken.

Vlak voor ons eindpunt moeten we nog een flink stuk zakken. Doordat er wat meer water stroomt blijft het uitkijken. Ik ga er nogmaals onderuit. Gelukkig schuif ik maar 2 a 3 meter door de sneeuw en kom weer op mijn wandelschoenen terecht. De afdaling bij een waterval levert ons nog natte voeten op maar uiteindelijk bereiken we ons verblijf. Wat een bizarre tocht vandaag! Vandaag stonden er uitdagingen op het programma die ik, als ik het van tevoren hat geweten, waarschijnlijk nooit was aangegaan. Zo blijf je ook nog grenzen verleggen met hoogtevrees.

De middag vertoeven we op het mooie dakterras van deze refuge. Beetje WK kijken, wasje draaien, en vooral terugkijken op deze dag. We maken nog kennis met een aardige Fransman op onze kamer. Om zo'n avontuur in je eentje te pakken is een keuze. Wij hebben gelukkig elkaar!