GR5 - 2018 - Dag 3

Refuse du Vallonbron - Refuse de Plan du Lac 19,3 km

We hebben redelijk geslapen in de kleine kooibedden. Natuurlijk was er weer genoeg gesnurk te horen om een mooi concert te regisseren, maar goed dat hoort er ook wel een beetje bij. We zijn er vroeg bij en besluiten snel te gaan douchen en te ontbijten om zo de hele meute voor te blijven. Er zijn immers weinig wasgelegenheden.

Even snel zo'n karig Frans ontbijt er in gooien en op pad, er staat een behoorlijke etappe op het programma van reisorganisator Bart :), Hup met die geit dus!

We klimmen gelijk langs de bergwand omhoog. Het pas is goed te volgen, hier en daar kruisen we een waterval en ook nu vinden we weer stukken ijs/sneeuw op onze route. Hakken er in en op blijven letten. Dit blijft spannend maar lijkt te gaan wennen. Niet al te veel de diepte in kijken en vooral concentreren op de voeten.

Het lijkt wel onze dag vandaag. natuurlijk hebben we weer gezelschap van de gebruikelijke marmotten maar nu zien we ook wat gemsen en steenbokken. Die laatsten moeten niet veel van ons hebben zo te zien, als een speer schieten zij naar de hoger gelegen veilige rotsen. Het zou toch niet aan onze (zweet)lucht liggen?

We klimmen en klauteren er lekker op los. Vrij gemakkelijk bereiken we naar een uurtje of 2 de refuse de Cuchet. Dit blijkt een onbemande refuse te zijn waar iedereen gebruik van kan maken. Er zijn ook mensen aanwezig. Wij besluiten wel om even van het losstaande toilet gebruik te maken. Echt op zijn Frans boven een gat in de grond hangend......

Na een ruime pauze dalen we weer af naar de Carrefour de Pre Vailliant. Hier hebben we het geluk dat we ook nog een hert zien. Ook deze weet niet hoe snel weg te komen. Wij gaan in een wat langzamer tempo de stijgbeugels in. Er staat weer een beklimming van ongeveer 400 meter op het programma. We voelen ons gelukkig goed en ook nu pakken we weer gestaag die hoogtemeters. Zou het toch gaan wennen?

Als je dan weer op een metertje op 2400 zit dan heb je het gevoel er al een beetje te zijn. Alsof het echte werk er voor die dag al weer op zit. Niets is minder dan waar. We moeten nog door de hele kom langs het Foret Dontunaile des Sallaches. Ook hier ziet eer behoorlijk wat klauterwerk aan vast. Diverse keren trotseren we weer een sneeuw- of ijsveld. Dat kost behoorlijk wat energie maar gelukkig hebben we een heerlijk lunchpakket achter de hand. Pasta staat op het menu en deze levert ons de benodigde calorieën.

Hier en daar pakken we een kleine pauze om uiteindelijk naar de parkeerplaats bij Bellecombe af te zakken. Nog even aanzetten om langs het meer onze eindbestemming van deze dag te bereiken. Dit kost nog een behoorlijke inspanning omdat ook hier weer veel sneeuw en ijs ligt.

Rond half 4 checken we in en vieren dit weer met een heerlijk collaatje. Mooi even de tijde om te douchen en wat kleding te wassen. En dat werd wel tijd ook.

In de namiddag arriveren er 3 Fransen en die herkennen we uit de vorige gite. Even informeren of zij onze Hollandse vrienden misschien tegen zijn gekomen. Het begint al wat later te worden en gezien de toestand van Hans maken wij ons zorgen. Wij vonden het al een behoorlijke route vandaag laat staan als je niet helemaal lekker de conditie hebt zoals Hans. Onderweg hadden we het besluit al genomen om de heren op een biertje te trakteren zodra zij binnen zouden lopen. Ik hoop dit soort tochten ook nog te kunnen lopen op mijn 70-ste.

Echter wordt ons voorgevoel bevestigd. Wij hadden er al een beetje een hard hoofd in maar helaas blijkt ons gevoel waarheid. Hans was gevallen en had behoorlijk wat bloed aan zijn arm. Bij de refuse de Cuchet zijn zij afgedald naar het dichtbij zijnde plaatsje om de tour te stoppen. Dat is balen zeg!

Wij besluiten om na een heerlijke maaltijd de eigenaar maar eens te vragen of er geen mogelijkheid is om de Wk te volgen. We hebben zelf geen bereik. Na enig aandringen lukt dit. Via het privé internet en laptop van de baas himself kijken we gezamenlijk naar Zwitserland - Brazilië. Zo komt er ook weer een gezellig einde aan deze dag en zoeken we de kamers op.