GR5 - 2017-6

8 september: De laatste dag vandaag.

Ons uiteindelijk reisdoel is Val D'isère; hier verwachten we weer makkelijk vervoer te vinden om terug te komen naar onze auto in Bellentre.

Het is zo vroeg in de ochtend een drukte van belang. Het is polonaise voor het toilet en wasbak maar uiteindelijk gaan we weer lekker vroeg op pad. Vanwege het vroege tijdstip, de zon moet nog opkomen, is het behoorlijk fris en komen de mutsen en handschoenen toch nog goed van pas. Het is gelijk een behoorlijke klim, maar we gaan als berggeiten te keer. Eenmaal op de Col de Palet, waar ook de refuse zijn naam aan dankt, genieten we nogmaals van het prachtige beeld van het dal waar we gisteren zo van hebben genoten.

Spookstad?

We lopen dwars door een behoorlijk druk skigebied gezien het aantal liften waar we tussendoor lopen. Maar aangezien de zon zich weer laat zien kunnen bij ons de mutsen en handschoenen weer de rugzak in. We zetten de pas er in richting Val Claret. Zodra we afbuigen zien we in de diepte een behoorlijke 'spookstad' liggen. Er is bedrijvigheid maar zo te zien wordt alles voor het winterseizoen gereed gemaakt. Van het Lac de Tignes is trouwens weinig te zien, het hele meer ligt verstopt op een behoorlijk wolkendek.

We lopen zo de lage wolk binnen!

Het pad naar dit meer laat ons weer heel wat meters dalen. De knietjes krijgen er weer aardig van langs op sommige momenten. Eenmaal beneden zakt de temperatuur naar 4 graden en dat maakt het behoorlijk kil. Zelfs langs de oever is het meer slecht te zien. Het is er behoorlijk druk met werklui en er worden ook nog wat appartementen uit de grond gestampt, er blijkt toch nog een tekort aan torenflats….

Lac de Chevril

Even is het zoeken naar de juiste weg maar langs het hek van de bouwplaats weten we het toch weer te vinden. Raad eens? We moeten weer behoorlijk omhoog! En daarbij is het soms beter even niet de diepte in te kijken naast het smalle pad. Even verder pakken we toch weer een pitstop, het rantsoen gaat er aan. De noten en dergelijke zijn voor Bart en de appeltjes en chips voor mij, verschil moet er zijn. We genieten van het uitzicht op het Lac de Chevril en zien we ook nog een glimp van de stuwdam. 

Ook zien we nog wat marmotten in het dal. We worden nog verrast door een klein sportvliegtuigje wat op een grasveldje tussen de bergwanden land en ook weer opstijgt.Helaas zijn we te laat om mee te liften en zetten we de afdaling in naar Val D'isère. Dat is nog een behoorlijke klus maar met het eindpunt in zicht ook weer geen probleem.

In een luxe hotel weten we vervoer in de vorm van een taxi te regelen en zetten we koers naar onze auto. Het plan is om alvast de kop er af te rijden zodat we zaterdag niet meer zo ver hoeven. Eenmaal het asfalt verslindend besluiten we om door te rijden naar huis. Naar mate we België naderen zien we ook de donkere wolken opkomen. De tank raakt behoorlijk leeg en het lampje lijkt steeds feller te gaan branden. We moeten de route even verlaten om het risico te mijden dat we zonder puf langs de weg komen te staan. Letterlijk en figuurlijk want bij ons gaat het kaarsje ook langzaam uit. Tijd voor een booster in de vorm van wat lekkere broodjes!

Het doet de mens inderdaad goed en ook de laatste kilometers vliegen voorbij. Net voor middennacht zitten we weer in Doorn en uiteindelijk heeft Jolanda toch gelijk gekregen; we zijn voor zaterdag thuis!

Persoonlijk kan ik terugkijken op een bijzondere week waarbij het de eerste drie dagen niet aan kwam waaien. Ik heb behoorlijk stuk gezeten met een behoorlijke mentale dip op de dag dat we ons verplaats hadden. Bijna waren we toch weer gestopt!

Maar waar het vandaan kwam weet ik niet, de tweede helft heb ik er dubbel van kunnen genieten omdat het lopen veel beter ging. Wat was het toch weer mooi en bijzonder. Ik ben mijn zwager, vriend, wandelmaat dan ook dankbaar dat hij me er weer doorheen heeft gesleept. Een mooi bewijs van die bijzondere band we hebben! Weet je; ik ben er volgens jaar weer bij :)