GR5 - 2016-3

Refuse de Chesery - Samoëns 26,6 km

We gaan de volgende dag weer vlot van start na een vrij eenvoudig ontbijtje. We moeten het vandoen op een stokbroodje met jam. Volgens ons hebben wandelaars iets meer nodig als brandstof maar we gaan het meemaken.

We beginnen met een 'klimmetje'naar Col des Portes de 'Hilver op 2099 meter. Hiermee geven we gelijk weer een duidelijk signaal af naar de benen; vandaag wordt het serieus werk! Dan gaat het voorlopig naar beneden en tikt de kilometerteller lekker door. Het weer is uitstekend, het kwik loopt lekker op. In de verte achter ons zien we de groep Nederlanders ook opstarten, ook zij hebben het zelfde reisdoel.

Zoals we nu wel ondertussen weten is dat als je een poosje naar beneden hebt gelopen ook weer een behoorlijke klim op het programma staat. Deze dag is het niet anders en we zetten ons schrap voor de Col de Coux. 350 meter steil omhoog en het blijft niet mijn favoriete werk. Bart ben ik al gauw weer uit het oog verloren, zoals gebruikelijk heb ik weer de dubbele tijd nodig die overigens aardig in de buurt komt wat er in het boekje wordt vermeld. Dus laten we het er op houden dat Bart gewoon erg snel is en dat het niet aan mijn fitheid, leeftijd of gewicht ligt.

Ook nu moeten we bij de top over het ijs/sneeuw heen. Eenmaal boven is er tijd om bij te komen en te genieten van het prachtige uitzicht. Een mooi punt om Zwitserland weer te verlaten. Net als we willen aanzetten om te gaan afdalen komt de tweeling van de groep Nederlanders boven. Zij hebben het in 22 minuten (!) gedaan. Even naar het begin van de klim kijken zien we dat het oudste lid van de groep net begonnen is met de klim. Die hebben dus wel even de tijd om bruin te bakken op de top!

Er volgt een behoorlijke afdaling waarbij de bovenbenen het behoorlijk voor de kiezen krijgen. We discuseren wat nu eigenlijk erger is: klimmen of dalen? Gelukkig kunnen we dat al snel weer testen want nu moeten we het gevaarte de Col de la Golese over. Hup, Bart gaat al weer in de versnelling en ik merk dat ik even een terugslag heb. Een combinatie van slecht eten, matige conditie en een fel zonnetje zorgen er voor dat ik er doorheen kom te zitten. Ik merk dat de laatste loodjes weer erg zwaar wegen. Eenmaal op de top zit Bart al te wachten bij een restaurant. Hij heeft al een colaatje besteld voor mij en ik er vaar het als doping. We bestellen ook nog een flinke maaltijd. We zien ook het Franse echtpaar weer terug die we ook in de Refuse de Trebentaz hebben ontmoet. Zij hadden er gisteren dus nog wel 2 uurtjes aangeplakt.

Ok, de inwendige motor is weer helemaal opgeladen na deze pauze en we zetten er de pas in om af te dalen naar Samoëns. Bijna 1000 meter naar beneden! Het eerste stuk valt nog wel mee maar het tweede stuk wordt afzien. De benen spelen op en het stuk is op zichzelf ook niet bijzonder interessant. 

Net een kleine 3 kilometer voor het plaatsje stopt er een auto. Of we soms mee willen rijden naar het dorpje. Zien we er zo afgepeigerd uit? We kijken elkaar even aan met dit verzoek en we verstaan elkaar direct. Zonder een woord te wisselen stappen we in no time in de bolide en tuffen naar Samoëns. We kletsen ronduit en het afscheid is hartelijk. Wie heeft het toch altijd over die stugge Fransen?

Rond 4 uur zijn we ter plaatse. Bart had al van te voren gereserveerd en het plan is om ons eens zelf te verwennen met een luxe hotelbezoek. Onze wens gaat geheel in vervulling als het blijkt dat er ook nog een zwembad en jakuzzi aanwezig is. Ook het Franse echtpaar is hier neergestreken. Als Bart een foto naar huis stuurt krijgen we gelijk de respons van het thuisfront of we uberhaüpt wel gelopen hebben....

Als we later wat boodschappen gaan doen komen we de Nederlandse groep ook weer tegen. Het is ondertussen half 7 en de mannen zijn aardig op. Hun plan voor de volgende dag is dan ook dat ze maar 2 uur gaan lopen aangezien meer niet verantwoord is.

Wij houden ons aan het oorspronkelijke plan. Dat betekend dat er weer een behoorlijke uitdaging ligt met een klimmetje van 1000 meter.

 s 'Avonds zoeken we een terrasje op. Het is even zoeken maar we hebben zin in een pizza. Daarna zoeken we gauw ons bed op en pakken onze rust.