GR5 - 2018 - Dag 2

Bonneval sur Arc - Refuge Vallonbrun 18 km

We beginnen 'aangebakken' aan de tweede dag. De zomerzon heeft zijn sporen achtergelaten, een dik verbrande nek en armen zijn het resultaat. Vandaag dus de pet er bij en een truitje met lange mouwen, ondanks de heerlijke temperaturen.

We pakken de GR5E op, een stuk alternatieve route om uiteindelijk weer op de GR5 uit te komen. Deze volgt de eerste kilometers de rivier. We kunnen lekker doorstappen aangezien het terrein nagenoeg vlak loopt. Hier en daar liggen nog wel wat obstakels (bomen) op het pad maar problemen levert het niet op. Ook de sneeuwresten zijn makkelijk te nemen en het weer is prima, dus genieten we van de mooie bloemenweides en het prachtige beeld op de bergen. Soms lijken het wel schilderijen zo mooi..

Onderweg passeren we een enorme 'zwarte'rots. De bijgeleverde informatieborden vertellen ons dat hier lang geleden mensen hebben gehuisvest. Muurschilderingen op deze rots moeten dit beeld bewijzen. We staan er bij en kijken er na. We fantaseren er op los maar de muurschilderingen blijven voor ons verborgen. Maar goed, er zal best een kern van waarheid in zitten en voor ons brengt een welkome pauze. Na dit kleine oponthoud zetten we de pas er weer in.

In ongeveer 2 uur bereiken we het plaatsje Bessans. We raken nog aan de praat met twee Fransen. Zij ruimen de rotzooi rond dit plaatsje op! Het zou eigenlijk niet nodig moeten zijn maar ook wij zien onderweg nog vaak luchzakken, flesjes etc liggen. Je zou ze eens mee naar huis moeten nemen om ze daar weg te gooien....

Maar goed. Voor ons is het tijd om inkopen te doen, voor de zekerheid slaan we ook nog een flinke tube zonnebrandcreme in. Bart besluit om toch maar een petje te kopen. Ja Bart, we komen allemaal wat dunner in ons haar te zitten :). Ok, misschien een beetje mosterd na de maaltijd maar wel broodnodig met deze zon.

We hebben de tijd en kunnen de verleiding van een heerlijk terras niet verstaan. We nemen het er van, tenslotte is het ook vakantie! We nemen een uitgebreide lunch en besluiten om op de mobiel de wedstrijd van ons gastland te volgen. Ondertussen zien we diezelfde 2 Fransen en nog wat lokale bevolking zich verzamelen rond het plein. Een wijntje er bij en met de hele groep en buit (afval) op de foto.

Echter kan het spel van Frankrijk ons niet bekoren. We laten het dan ook bij de eerste helft, We pakken nog even het pas langs de rivier op, nu weer bekend als de GR5. De rivier stroomt overigens flink, we passeren ook diverse watervalletjes die het enorme smeltwater uit de bergen afvoeren.

We passeren het gehucht la Chalp en via de D902 bereiken we het pas omhoog. We zetten ons weer in de klimmodus, 500 meter flink steil omhoog. Zig-zaggend zetten we koers en de hoogtemeters vliegen om de oren, het gaat snel. Even af en toe op adem komen maar voor de rest gaat het goed!   

Eenmaal bijna boven worden we verwelkomd door 3 Nederlanders. Dan maken we natuurlijk even tijd voor een praatje en de wandelervaringen worden uitgewisseld. Zo, hier zit een pak aan wandelervaring hoor! De heren zitten al over de 70 jaar en dan nog zo gezellig met elkaar op pad. Moet wel zeggen dat een van de beide Hanzen een wat uitgeblusde indruk maakt. Het batterijtje lijkt een beetje op bij hem. Dat klopt ook wel, na een ziekte heeft hij eigenlijk nog niet de conditie die nodig is om hier rond te wandelen.

Wij voelen ons kiplekker en zetten dan ook aan om het laatste stuk omhoog te pakken. Het is niet ver meer naar refuge de Vallonbrun. Dat ging lekker vandaag zeg!

De middag vullen we met gezelligheid. Beide Hanzen en Gerrit sluiten zich bij ons aan en onder genot van een biertje en wat nootjes komen er nog meer reisverhalen en anekdotes op tafel. Al gauw begrijpen we waarom de ene Hans de bijnaam 'de babbelaar' met zich meedraagt.

Rond half 10 zoeken we de kooi op. Weer een mooie dag vandaag!