GR5 - 2016-4

Samoëns - Refuge Alfred Wills (21 km)

Lekker hoor zo'n hotel. Af en toe moet je jezelf toch ook eens kunnen kietelen. Refuges, gites, etc zijn prima maar heel af en toe een hotelletje op het pad, helemaal goed!

Na een heerlijk ontbijt slaan we nog wat proviand in. We hebben zelfs aan een 'cola-shot' gedacht. Dat komt nog een beetje uit de voorgaande jaren en misschien is het maar verbeelding maar ik lijk er echt veel beter op te lopen!

We vertrekken nog voor 8 uur en het pad is snel gevonden. We volgen de eerste kilometers de rivier de Giffre. Dit to net voor de Gorges des Tines. Het pad gaat hogerop en bij de rotsformatie zelf is het klimmen en klauteren geblazen. Door allerlei trapjes komen we weer aan de gebruikelijke hoogtemeters. Na deze rotsen dalen we weer af naar de rivier om deze over te steken. het pas loopt aan de andere zijde van de rivier verder. Het grote voordeel is dat dit nagenoeg vlak gebeurd.

Als we dan even verder de rivier wederom kruisen gaat het weer omhoog. We passeren de waterval Cascade du Ruget. Een prachtige waterval die veel bekijks trekt. Hier pakken we even een wat langere pauze en die neveldouche is ook welkom.

Het is ongemerkt ook het begin van een behoorlijke klim van zo'n 1000 meter in totaal. Het is zwaar en steil. Gelukkig vinden we halverwege een terrasje om even van een drankje te genieten. Eenmaal weer opgeladen moeten we helemaal aan het werk. De tweede waterval de Cascade de la Pleureuse bevind zich op de 1450 meter.

Gelukkig lopen we dit wel aardig beschut tegen de warme zon. Bij de waterval genieten we even van een wat langere pauze. Een lekker stokbroodje en wat beleg vind gretig zijn bestemming. Vanaf hier wordt het weer opener en wordt het effect van de zon weer gelijk voelbaar. Het is zweten geblazen. Ook nu bereikt Bart weer de top eerder als ik maar voor mijzelf gaat deze beklimming wat beter als voorgaande dagen. Gedoseerd bereik ook ik de Collet d'Antenne op 1796 meter. Het uitzicht is weer prachtig maar we schrikken nog wel van de hoeveelheid witte massa die de bergen bekleed. Kunnen we er wel door morgen en gaat het weer geen roet in het eten gooien. We vernemen daar namelijk dat het weer minder wordt.

Na een half uur bereiken we Chalets d'Antenne oftewel refuse Alfred Wills. Een van de oudste berghutten op deze route. Bevoorrading gebeurd per helikopter daar autoverkeer niet mogelijk is. Onze gastheer stelt ons al direct gerust. De paden in de bergen zijn goed zichtbaar en ook deze dag hebben er mensen gebruik van gemaakt. Wel moeten we de weersvoorspellingen even afwachten....

Ook hier zien we weer een aantal bekenden. Je loopt toch zo'n beetje de zelfde afstanden en zijn de overnachtingsmogelijkheden beperkt. Jean is weer present en ook het Franse echtpaar is van de partij. Zij hebben een stuk overgeslagen door het eerste gedeelte per taxi af te leggen. Ook het Australische paar komt langs maar die besluiten nog een uurtje of twee verder te gaan.

s Avonds genieten we weer van een eenvoudig maar smakvolle maaltijd. Ik kies voor een lekker stukje vlees maar Bart duikt de kaasfondue schaal in. Het si enorm gezellig en zo zie je maar dat wandelen, waar je ook vandaan komt, toch verbroederd.

Daarna zoeken we weer snel ons deel op. Morgen staat er immers weer een behoorlijk etappe op het programma.